Vlakwandeling naar El Burrero  

Wij verzamelen ons op het parkeerterrein van de Calle Holanda, waar de gereserveerde, en door de Nederlandse Vereniging Gran Canaria betaalde bus (waarvoor dank!) om kwart vóór tien zal vertrekken. De straat is nat en er staan plassen. Het lijkt alsof het heeft geregend. Nee, zegt een Vlaming, ‘de weg is gekuist’. Gewillig onderwerpt iedereen zich aan het regime van de leiding en heeft vertrouwen in de verrassingstocht. Uiteraard is er wel gespeculeerd over de bestemming. Iedereen investeert vol vertrouwen het afgesproken bedrag bij Leen en Fria: vandaag beheerders van ons geld en dat gaat ze goed af. Als de bus rijdt, geeft Jennemie wat informatie. Haar bewegingen bootsen de instructies in het vliegtuig na bij het opstijgen. Het blijft vooralsnog gissen waar de tocht ons zal brengen. Eenmaal onderweg wordt de lucht grauwer en donkerder. Zélf, en meerderen, halen wij nog even de herinnering boven aan de legendarische ‘wandeling’ in Las Palmas, jaren geleden. Het werd toen, vanwege veel regen en wind, een dagje verpozen in het winkelcentrum van de hoofdstad. Nú klaart gaandeweg de lucht weer op en het zal een prachtige dag worden.

Wij rijden naar El Burrero, een plaatsje vlak ten zuiden van het vliegveld. Onbekend bij verreweg de meesten en toch niet ver weg. Het ligt aan zee. Voordat wij uitstappen wordt de groep in tweeën gesplitst. Ook een verrassing! De ene helft gaat eerst wandelen en de andere helft mag alvast koffiedrinken. Mét een sprits! Wij hadden nog even discussie over deze oud Hollandse koek. Een prachtig aangelegd pad voert langs de zee. Op de pier zien wij hoe een grote hoeveelheid prachtige krabben zich verpozen op de stenen. Zij lijken zich snel te willen afkeren van enige aandacht.

Als beide groepen de entree-wandeling gemaakt én de koffie gedronken hebben, gaan we samen verder op onze vlakwandeling. Een tocht langs de prachtige kust, soms steil, en door de forse wind die voor mooie golven zorgt. Het gaat langs verrassende punten over verharde en kiezelweg. Soms zijn wij elkaar even behulpzaam bij lichte barriéres. Op meerdere plaatsen een prachtige mirador. Het stuk strand hier wordt wel het ezelstrand genoemd, omdat vroeger ezels hier vissersschepen op het droge trokken. Zo lopen wij langs – gedeeltelijk- vervallen kassen. Andere kassen zijn in gebruik. Wij lopen langs nieuwe windmolens, die qua hoogte niet de lengte van veel Nederlandse molens hebben. Aan de lijve voelen wij het geluid en merken de slagschaduw. Even verder staat een oude, antieke windmolen. Ooit gebruikt voor de zoutwinning? Wij lopen langs de zoutpannen. Verrassend is hoe er een huisje staat waar zowaar een jonge bananenplant bloeit. Weer een foto! Het is een vlakwandeling, maar we moeten nog een bergje over. Een kleine groep kiest ervoor om langs de voet van de berg te wandelen. De meesten zoeken het hogerop. Onderaan de berg is een kite-surf plaats. Het geeft wel aan hoe prachtig de golven zijn. Regelmatig vliegt een vliegtuig laag over, klaar voor de landing. In gedachten zien velen zich zó op Gran Canaria aankomen. Het vliegverkeer dat Gran Canaria vanaf de zeventiger jaren tot welvaart bracht.Toen allemaal kleine vissersplaatsen langs de kust en nu staan er aan de zuidkust gigantisch veel hotels en appartementen. We zien vandaag een groot verschil tussen El Burrero en bijv. Playa del Inglés.

Wij verbazen ons erover dat er in dit oord op een terrein veel campers staan. Bovendien zien wij kleine chalets. Zowaar een toeristisch parkje op een onverwachte plaats. En nu denkt u ‘Hebben we dit allemaal gezien tijdens deze tocht?”. Ja, beste mensen, dit konden wij allemaal zien! Wij zullen dankbaar gebruik mogen maken van het ruime restaurant: ‘Restaurante Barbacoa’. We worden verwend met een ‘meergangen’ maaltijd. Consumpties staan al klaar en vino en bier worden bediend. In snel tempo en zeer accuraat worden hapjes geserveerd. Aan elke tafel ontstaan gesprekken en contacten. Er wordt gegeten en gedronken. Er worden verhalen verteld, echte en sterke, en veel gelachen. Om kwart over 3 meldt Jennemie dat de bus om half 4 weer klaar staat. Greetje gaat staan en bedankt, namens ons allen, Leen en Fria, Jan en Jennemie, voor déze en de jarenlange organisatie van de vlakwandeltochten. Applaus!
Een verrassingstocht! Volgend seizoen gaat er weer een tocht van start. U bent er wellicht bij.

Henk Linde